Wat een heerlijke dag weer. Vanochtend na het ontbijt is onze agenda leeg. We gaan met de meiden naar de woensdagmarkt. The place to be voor ons. Het is al mooi om hier alleen maar te kijken. Er loopt n vrouw langs met zeker 10 trays met eieren op haar hoofd. Anderen met bananen, schalen gedroogde vis, fruit, of met een soort vitrinekastje met botrof erin. Je kan het zo gek niet verzinnen. De mannen vervoeren alles met kruiwagens, maar dan het serieuzere werk. Balen rijst of meel, Yam, het echt zware spul zeg maar. En dan het gekrioel bij de kraampjes. Prachtig om te zien. We horen om de 5 stappen ; Hey sister, how are you. Ilse en ik hebben ons opgeworpen als adpotiemoeder van de meiden, dat scheelt heel wat huwelijks aanzoeken. Maar goed, we zijn meisjes dus er gaat geshopt worden. Kleedjes, plantane, armbandjes, kadootjes voor thuis en n leuke blouse voor Tilly, het opperhoofd van de vrijwilligers. Na de markt nog even wat wijn scoren en dan weer naar Hanukkah. Daar staat de soep al klaar dus we kunnen zo aan schuiven. Na de middag nog t een en ander opruimen op Hanukkah. Er moet nog wat de container in en de krukken gaan vanuit de nursery naar de ruimte met de rolstoelen. Opgeruimd staat netjes. Ik ga ook nog even met Ilse mee naar school. Ze geeft in een paar klassen wat uitleg aan de leraren over de spelmaterialen, leuk om te zien. Op Hanukkah wacht mn vriend Koffie Ghana, ons sponsorkind, me al op. Hij heeft n beperking en kan niet praten maar toch kunnen we barre schik hebben samen. Hij loopt al een paar dagen met een deurslot rond, z'n fototoestel en ik moet regelmatig poseren. Het 'fototoestel' wordt ook als mobieltje gebruikt en hij voert dan op zijn manier een heel gesprek. Vandaag wordt ik door geschakeld en ik mag ook even bellen. We eindigen met een selfie en eerlijk is eerlijk, we staan er goed op! Dan maar weer terug naar de zomerhut. Het is echt heel warm vandaag dus ik neem met Leo een lekker koud biertje. Mariette en Moses schuiven ook nog even aan. Ze hebben een stukje land aangekocht om kamers voor de leraren op te bouwen. Deze zijn nu vaak een groot deel van hun salaris kwijt aan reiskosten en als ze dan hier kunnen blijven is dat een mooie manier om je personeel te behouden. Mariette en Moses willen een filmpje op dit land maken voor de sponsoren en voor de nieuwsbrief. Ik ga mee om te filmen, tis een klein stukje lopen. Op het land staan al stapels stenen klaar. We nemen t filmpje op en maken ook nog wat fotoos. Achter op het terrein staat een huisje, daar woont de oude eigenaresse in. Ze staat al naar ons te zwaaien. Kleurige doeken om haar hoofd, mooie omslagdoek om haar middel en verder niets. Haar blote meisjes hangen vrolijk te bungelen maar dat is dus heel normaal hier. Ze wuift naar ons en we gaan een praatje maken. Volgens Mariette is ze rond de 110 jaar, bijna niet te geloven hier in Ghana. Als we haar naar d'r leeftijd vragen weet ze die niet. Dan komt er een stukje verderop een man onder n kleedje vandaan die daar lag te slapen. Hij is haar oudste zoon verteld hij en is 89 jaar. De vrouw mag tot haar dood in t huisje blijven wonen. Nou tis een taaie dus dat kan nog wel ff duren. Maar goed als je niet weet waneer je verjaardag is hoef je ook geen kaarsjes uit te blazen zelfs niet als het er ruim 100 zijn. Ik mag met haar op de foto en ze moet alleen maar lachen. Prachtig vind ze het en wij ook. Wat mooi weer dit. Dan nemen we afscheid en gaan we weer naar Hanukkah. 'S Avonds eten we noodles met groente. Na het eten gaan we nog ff naar de kids, voetballen en voorlezen. Daarna nog lekker ff chillen. Vergeet ook vooral niet de fotoos te kijken, er zitten toppertjes bij